لرد بایرن: طنزپرداز رمانتیک

به عنوان یک منتقد اجتماع، لرد بایرن چهره ی سرشناسی است . درک شخصیت و سعر او نیازمند شناخت دقیق بستر تاریخی و اجتماعی روزگاری وی می باشد. نهاد دوگانه ی وی، از او نمونه ی روشنی از آمیزه ای اضداد می سازد. وی نقطه ی رویارویی دو دوره ی ادبی است : علاقمندی او به اندیشه و انتقاد، و ستایش او از "منطق"، او را در میان شاعران سده ی هجدهم میلادی قرار می دهد. حال آنکه گرایش وی به پرواز در گسترده ی خیال و گونه گونی، شخصیت مستقل شاعر، عرصه ناخودآگاه ذهن، بازگشت به آرمان گرایی، رویگردانی از سنن ادبی، و بازگشت به طبیعت او را فرزند راستین جنبش رمانتیک می سازد. عشق بایرن به آزادی بشر از بند ستم، و رهایی او از زنجیر باورهای نادرست ، و بیزاری ژرف او از فریب و دوگانگی، در شخصیت و شعر او هوایدست . بایرن انسان و جامعه را نه چنان که باید باشند، بلکه بد انسان که هستند به تصویر می کشد. واکاری هوشمندانه ی وی از لغزش های بشری نمایانگر آموزگار مصممی است که بدون اغراق دشمنی از هر آنچه در گستردهی فکر بشر است سخن می گوید. وی بر آن است که جامعه ای با هنجارهای پیشرفته و نوین بنا نهد. این پایان نامه می کوشد کنکاش بایرن در رویارویی حقیقت و رویا را نشان دهد و اینکه چگونه وی برای رهیدن از چنین تعارضی از طنز بهره می جوید. شاهکار ناتمام بایرن، منظومه ی دان، دان جوئن بازتاب نابسامانی های اجتماعی، مذهبی و اخلاقی انگلستان است و پهنه ی خیال انگیزی از تجربه و تماشا در پیش چشم می گسترد. در این برآورد کنایه آمیز از فرهنگ غرب ، طنز به فراگیرترین کاربرد اجتماعی خود دست می یابد. دان جوئن شعریست رمانتیک و فرضیه "هستی پویا" در مورد آن صادق است ، چه در آن الگوهای از پیش تعیین شده کارآیی ندارند و شعر از قانون زیباشناختی ویژه ی خود برخوردار است . رویای داوری طنز زیرکانه ای بر نابسامانی های سیاسی، ادبی و مذهبی جامعه می باشد. در این شعر شخصیت ها نشانگر افراد ویژه ای نیستند بلکه نمایانگر یک نوع اجتماعی می باشند. بنابراین این شعر آینه ای تمام نما برای فرد و جامعه است که بدان به بازنگری، نو اندیشی و بازسازی بپردازد. طنز بایرن از دایره ی فردی پا برون می نهد و جنبه ی جهانی می یابد. تیزبینی بایرن در تاختن بر تباهی و فساد بشر، شیفتگی راستین او به صداقت و راستی، و تجمع خیال انگیز اضداد در او، وی و شعرش را فراتر از مرزهای زمان و مکان قرار می دهد.